خبرگزاری بیشتر – گروه هنرمند علیرضا سعیدی: در تعریف و تشریح آنچه بر موسیقی ملی ایران گذشت، می توان به گزارش های متعدد رسانه ها اشاره کرد و دلایل کاهش مخاطبان در این عرصه را به دلیل سوء مدیریت و اشتباهات مختلف پی برد، اما یکی از بارزترین ویژگی ها بازگشت به آن است. حداقل می توان به یاد آورد و خوانشی مناسب برای بازخوانی آثار موسیقایی در این زمینه، تولید آثار ملی و میهنی متعدد در سال های اخیر توسط هنرمندان ارجمند و ارزشمند موسیقی ایران، چه در قالب «آلبوم» است. , ” مجرد ” یا ” مجرد ” . اثری موسیقایی در یک آلبوم» به مخاطبان این منطقه ارائه شد، آثاری که به لطف هوشمندی آهنگسازان، نوازندگان و خوانندگان در انتخاب آثاری که برای تولید انتخاب کرده اند، این آثار را نه تنها در زمره ماندگارترین و ممتازترین آثار ملی ـ میهنی، اما می توان آنها را بهترین آثار موسیقایی در عرصه موسیقی ایرانی نیز نامید. آثاری که بسیاری از آنها صرف نظر از نگاه سیاسی – اجتماعی در زمان انتشار داشتند. و مخاطب بسته به آنچه در آن زمان اتفاق می‌افتد می‌توانست آنها را به گونه‌ای متفاوت درک کند، اما حاوی مولفه‌های موسیقایی ارزشمند و برجسته‌ای بود که به راحتی نمی‌توان از آنها گذشت.
اساساً توجه به آثار موسیقایی تولید شده توسط هنرمندان موسیقی کشورمان در عرصه های میهن پرستی و میهن پرستی، به ویژه در این روزها که کشور ما در بحبوحه حوادث و التهابات گوناگون به سر می برد، صرف نظر از دلتنگی، سیاسی کاری اجتناب ناپذیر است. مبارزات، اختلافات درون گروهی، تضادهای اجتماعی و رویارویی با رویکردهای ایدئولوژیک مختلف که فضای متفاوتی را برای تقابل می طلبد، می تواند شرایط روحی مناسبی را برای رهایی از این التهابات فراهم کند که شامل گوش دادن، ایجاد روحیه اتحاد و دوستی با ایران است. مانند گوش دادن به موسیقی که روزی خانه‌ها، اتومبیل‌ها و مغازه‌هایی را می‌سازد که زمانی خانه محافل و پخش‌کنندگان رادیویی بودند، اما اکنون در میان موجی از آلودگی صوتی ناشی از تولیدات موسیقی، تا حد ممکن به شکلی متروک هستند.
چه در سلسله گزارش ها “تلاوت بیشتر ترانه های وطن” ملاحظه شد که این تأملی اجمالی است بر آثار موسیقایی که در دهه‌های گذشته و سال‌های اخیر توسط هنرمندان گرانقدر موسیقی دولتی کشورمان در سبک‌های مختلف به مردم عرضه شده است و در این رسانه‌ها به آن نمی‌پردازیم. اولویت یا تاخیر. شرایطی که نقد و تحلیل هر یک از این آثار ابعاد مختلفی را در بر می گیرد و همواره مورد توجه منتقدان، مدرسین و پژوهشگران این حوزه بوده است، اما در این گزارش ها سعی بر آن است که به اختصار به ارائه آنها بپردازیم.
سومین دوره از این سلسله گزارش ها مربوط به آلبوم «ایران وقتی کار می کند» از گروه موسیقی نهفت حول محور جهانشاه صارمی بود که به دلیل حضور یکی از مشهورترین نوازندگان کشورمان در عرصه موسیقی کلاسیک ایران به شمار می رود. تعدادی از هنرمندان جوان و همچنین محتوای اجرای آثاری از جمله آلبوم‌های متروکه اما معتبر در زمینه آثار ملی – میهنی که در سال ۱۳۸۴ توسط مرکز موسیقی صنعت هنر به عموم مردم عرضه شد.
در این آلبوم آثار علی اکبر شهنازی، غلامحسین بیگجا خانی، مرتضی نی داود، رضا محجوبی، غلامحسین درویش در قالب آثاری بی کلام و با کلام تقدیم مخاطبان می شود. همچنین گلشن دانش نوازنده تار، پریسا همایون فر نوازنده تار، حسین اینانلو نوازنده تار و سه تار، یاور طاهریان نوازنده سنتور، حسام اینانلو نوازنده ویولن، المیرا مردانه نوازنده ویولن، مهدی نبوی نوازنده نی، امیر شکاربی نوازنده تمبک، امیر قومی نوازنده ویولن، عشری آوازخوان، مینا رحمان زاده نوازنده تار و جهانشاه صارمی نوازنده تار از اعضای گروه بودند.
جهانشاه صارمی درباره این اثر نوشت:
وقتی چند سال پیش اولین تمرینات موسیقی گروهی را با جوانان زیر چهارده سال شروع کردم، هنوز هیچ تصوری از آینده کار در ذهنم نداشتم. تحقق یک ایده برای من مهم بود: آموزش نواختن یک گروه – نه از روی موسیقی کودکان – بلکه بر اساس موسیقی کلاسیک ایرانی به کودکان و جوانان.
تجربه انباشته من به این نتیجه رسید که آموزش آکادمیک و کار مشترک جوانان بر اساس آثار استادان موسیقی کلاسیک می تواند منشأ جذابیت عمیق تر و در نتیجه علاقه بیشتر به موسیقی باشد. نتایج ارزشمند دیگری نیز دارد. مانند ثبت ناب ترین عبارات موسیقی (به صورت تکرار مکرر در تمرین) در ناخودآگاه خود، ظهور اولین ریشه های زیبایی شناسی موسیقی، درک لذت کار جمعی، رسیدن به قدرت تمرکز بیشتر، ظهور حس مسئولیت شخصی، انضباط کاری و غیره.
نتایج درخشان پنج ماه تمرین متوالی با نوجوانان همگی تار نوازی باعث شد تا با کمک سایر دوستان هنرمند، نوجوانان کمانچه و تمبک را نیز به این گروه اضافه کنم. هشت ماه تمرین متوالی داشتیم. روزهای برفی زمستان و روزهای گرم تابستان و هیچ چیز دیگری نمی تواند کار پرشور ما را با هم مختل کند. جالب بود که این تمرینات حتی از نظر برخی از دوستان هنرمندم بیهوده و بی ثمر تلقی می شد، اما حضور گرم استادم حسین علیزاده در تمرینات نه تنها باعث دلگرمی ما شد، بلکه راهنمایی های مفید او چراغ راه آینده من شد.
بعد از حدود یک سال کار مداوم، نتیجه را قابل ارائه ارزیابی کردم. ارائه کار این جوانان در قالب کنسرت نه تنها بخشی از آموزش آنها (تجربه روی صحنه رفتن، تمرکز در مقابل تماشاگران و قدرت گرفتن از تماشاگران برای ادامه کار) بود، بلکه مهم معنوی نیز بود. جنبه ها و جنبه های شخصی، از جمله افزایش اعتماد به نفس، و منجر به درک مفاهیم اجتماعی موسیقی و رشد شخصی برای آنها شد. نام «پنهان» هم از نظر اهمیت موسیقایی و مهمتر از آن به دلیل اینکه این نام نشان دهنده استعداد نهفته است برای گروه انتخاب شد.
برای اجرای کنسرت مشکلات زیادی پیش روی ما بود، چند سال پیش از این نوع کار استقبال نمی شد. همین الان فرهنگسرای شفق را چهار شب اجاره کردم. سالن از دیروز پر شده است. اما اتفاقی که در تاریخ فعالیت این گروه ثبت شده بود، پنهان ماند. در اولین کنسرت این گروه استاد فرامرز پایور حضور داشتند. تا جایی که یادم می آید به دلیل مشغله کاری کمتر فرصتی برای دیدن کنسرت های گروه های موسیقی مطرح پیدا می کرد. ولی جهانشاه صارمی: یکی از نکات مهم در ضبط گروه های موسیقی اجرای دسته جمعی و همزمان آنهاست که متاسفانه امروزه به فراموشی سپرده شده است. او برای دیدن کار این نوجوانان آمده بود.
این هنرمند بعد از کنسرت به پشت صحنه آمد و چند جمله با من صحبت کرد. چند جمله که نه تنها باعث دلگرمی من شد، بلکه ایمان و اعتقادم را به کاری که انجام داده بودم دو چندان کرد. از آن زمان تاکنون حضور هنرمندان و اساتید دیگری همچون حسین دهلوی، هوشنگ ظریف، حسین علیزاده، علی اکبر شکارچی و … در کنسرت های گروه نفت مشوق بزرگی برای اعضای گروه بوده است. همچنین نظرات او به راهی که من شروع کرده بودم امیدوار بود.
از آن زمان (اردیبهشت 1375) سال ها می گذرد و امروز با نگاهی به اجراهای گروه نهفت، چندین سال کار فرهنگی، برگزاری کنسرت های متعدد، حضور نوجوانان و جوانان در این گروه و کسب تجربه در رشته تکنوازی و گروهی و تجربیات هدیه ارزشمندی که در زمینه آموزش موسیقی برای نوجوانان دریافت کردم. فقط بخش هایی از صفحات آن اختصاص یافته است. به این مجموعه تأثیرات اجتماعی فعالیت های گروه می توان آنچه را که بر عهده دوستداران و منتقدان موسیقی است نیز اضافه کرد.
اولین اثر گروه «نهفت» با عنوان «ایران وقتی کار می کند» با همت حوزه هنری حوزه هنری به جامعه هنری ارائه شد و فصل جدیدی را در فعالیت های این گروه رقم زد. هدف از ارائه این آثار همانند کنسرت های گروه نهفت، ارائه موسیقی هنری و ایجاد زمینه هایی برای رشد و فعالیت جدی نوجوانان و جوانان مستعد در عرصه موسیقی است. البته یکی از مهم ترین نکات در ضبط اجراهای گروه، اجرای جمعی و همزمان آنهاست که متاسفانه امروزه به فراموشی سپرده شده است. در این اثر برای رسیدن هر چه بیشتر به احساس درونی و بیان موسیقایی، تمامی قطعات به صورت گروهی و بدون مترونوم اجرا شدند. معتقدم با نگاه هنری و کار عاشقانه و تلاش و اعتقاد به آموزش موسیقی می توان آینده بسیار روشنی را در موسیقی ایران با حضور نسل جوان رقم زد.
جهانشاه صارمی یکی از نوازندگان پیشکسوت موسیقی ایران در رشته نوازندگی تار و سه تار است که فارغ التحصیل رشته مهندسی مکانیک از دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی است. او موسیقی را نزد هنرمندانی چون رضا وحدانی، ارشد طهماسبی، محمدرضا لطفی و حسین علیزاده فرا گرفت و پس از آن در مرکز موسیقی تحصیل کرد و در دانشکده موسیقی جهاد دانشگاهی و دانشگاه سوره نیز به تدریس پرداخت. همزمان تاسیس مرکز موسیقی تار و سه تار نهفت، انتشار کتاب طبل علی اکبر شهنازی، همکاری در ویرایش فنی آثار حسین علیزاده، همکاری در ویرایش فنی کتاب تار مقدماتی فرمرز پایور از دیگر فعالیت های صارمی در عرصه موسیقی است.
اجرای چندین اجرای زنده ارکستر مضرابی به رهبری حسین دهلوی، همکاری در بزرگداشت ابوالحس صبا، قمرالملوک وزیری، عارف قزوینی، روح الله خالقی و محمدرضا لطفی، اجرای آثاری از اساتید موسیقی کلاسیک ایران و سایر فعالیت های مدیریتی جهانشاه. صارمی.